Μαρίκα …Είσαι Σαν τη Μοναξιά μου…

Το 1993, η δημοσιογράφος και συγγραφέας Μπεράτ Γκιουντσικάν δημοσιεύει σε συνέχειες στην εφημερίδα Τζουμχουριέτ τη βιογραφία της Μαρίκας. Καταγράφει τη ζωή μιας γυναίκας που, από τη μέρα που γεννήθηκε, προσπαθεί με πείσμα να χτίσει τη ζωή της ξανά και ξανά.
Η Μαρίκα, ορφανή κόρη μιας οικογένειας που αναγκάζεται να εγκαταλείψει την Ίμβρο τη δεκαετία του 1920 και να ξενιτευτεί στην Αλεξάνδρεια, ακολουθεί έναν δρόμο γεμάτο εμπόδια καθώς πηγαίνει από την Ίμβρο στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια στη Γερμανία για να επιστρέψει και πάλι στον γενέθλιο τόπο της.

Η Μαρίκα είναι μια Ρωμιά που βιοπορίστηκε ακολουθώντας διάφορα επαγγέλματα. Έγινε οικιακή βοηθός, νοσοκόμα, υπάλληλος σε μαγαζί, εργάστηκε σε πανσιόν για να βγάλει τα προς το ζην. Αφηγείται και καταγράφει με τον δικό της τρόπο τους έρωτες, τις απογοητεύσεις, τους φόβους και τους ατέλειωτους καβγάδες που έζησε. Η μαρτυρία της είναι μια υπενθύμιση του πώς οι ζωές των “μικρών” ανθρώπων χάθηκαν κάτω από τις “μεγάλες” πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις που συνέβησαν στην Τουρκία τον 20ο αιώνα.