Οι Αραβόφωνοι της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας

Υπάρχει μια σαφής τάση να σκεφτόμαστε τα έθνη και τις εθνοτικές ομάδες σαν να ήταν ομοιογενείς ομάδες που έχουν συγκροτηθεί λόγω ομοιοτήτων στη γλώσσα, τη θρησκεία και τα έθιμα. Όμως, όπως έχει αποκαλύψει η βιωμένη εμπειρία και οποιαδήποτε λογική μελέτη του παρελθόντος, αυτός ο ισχυρισμός απέχει πολύ από την αλήθεια. Επιπλέον, όταν αυτή η τάση ομογενοποίησης αφορά πληθυσμούς με διαφορετικές και ανταγωνιστικές μεταξύ τους μορφές ανήκειν, δηλαδή κοινότητες με διαφορετικές πολιτικές, θρησκευτικές / δογματικές ή εθνοτικές ομάδες, τότε αποτελεί απειλή το να αγνοούνται οι στρατηγικές επιβίωσης, η πολιτιστική κληρονομιά αλλά και η λειτουργία αυτών των κοινοτήτων. Μια συλλογική μελέτη για τους Αραβόφωνους Ορθόδοξους της Αντιόχειας είναι βασικά μια εργασία που έρχεται με μεγάλη καθυστέρηση. Αυτή η πανάρχαια κοινότητα με σημαντική συμβολή στον βυζαντινό και οθωμανικό πολιτισμό αλλά και στον πολιτισμό της Συρίας και ττης Τουρκίας έχει διαφύγει της δέουσας προσοχής από την ακαδημαϊκή κοινότητα.  Το ανά χείρας βιβλίο αποτελεί το πρώτο εγχείρημα συλλογής ακαδημαϊκών εργασιών από ερευνητές με διαφορετικά ενδιαφέροντα που ρίχνει φως στις διαφορετικές πτυχές του παρελθόντος αλλά και του παρόντος αυτής  της κοινότητας. Στο πρώτο μέρος ο Χάρης Ρήγας εξετάζει τους Αραβόφωνους Ορθόδοξους ως διασπορική κοινότητα και ασχολείται με την ιστορική διαμόρφωση της ταυτότητάς τους σε σχέση με τις ευκαιρίες και τις απειλές που αποκαλύπτουν δύο σύγχρονα πολιτικά κινήματα όπως ο Κεμαλισμός και ο Μπααθισμός, ενώ στο δεύτερο μέρος, η Şule Can και η Zerrin Arslan συζητούν την ιστορική διαμόρφωση της κοινότητας μέσω αναλυτικών συνεντεύξεων με τα μέλη της κοινότητας και εξετάζουν την τρέχουσα πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν στην πατρίδα τους, την Αντιόχεια. Στο τρίτο μέρος, η Özgür Kaymak και η Anna Maria Beylunioğlu επικεντρώνονται στους τρόπους ανήκειν των μελών της κοινότητας που ζουν στην Κωνσταντινούπολη και στην επίπονη διαδικασία ένταξης στην ελληνορθόδοξη κοινότητα της Κωνσταντινούπολης, ενώ η Πωλίνα Γιολτζόγλου παρουσιάζει στον αναγνώστη μια μελέτη συμμετοχικής παρατήρησης που πραγματοποίησε στο χωριό Tokaçlı, στο οποίο εξετάζει την αλληλεπίδραση μεταξύ του υλικού πολιτισμού, των γαστρονομικών πρακτικών και του ανήκειν.