Ασκητική – Salvatores Dei

Η κλασική πραγματεία-μανιφέστο του Νίκου Καζαντζάκη, ταυτισμένη στο νού των περισσοτέρων με την επιτύμβια επιγραφή «δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λεύτερος», παρουσιάζεται για πρώτη φορά σε δίγλωσση έκδοση με παράλληλο κείμενο στα ελληνικά και τα τουρκικά. Το έργο μπορεί να θεωρηθεί και ως προσωπική απάντηση και εφαρμογή της Νιτσεϊκής φιλοσοφίας στο ελληνικό πνευματικό γίγνεσθαι, και συγκεκριμένα της τρίτης πραγματείας του έργου «Γενεαλογία της Ηθικής», με τίτλο «Τί σημαίνει το ασκητικό ιδεώδες;». Ο Νίτσε απασχόλησε άλλωστε τον Καζαντάκη ήδη απο την διδακτορική του διατριβή, εκπονημένη το 1909 υπό την επίβλεψη του Αντρί Μπερξόν, με τίτλο «ὁ Φρειδερίκος Νίτσε ἐν τῇ Φιλοσοφίᾳ τοῦ Δικαίου καί τῆς Πολιτείας». Παράλληλα στην εισαγωγή του στο έργο «ο Βίος και η Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», ο Καζαντάκης αναγνωρίζει ότι, μαζί με τον Όμηρο, τον Μπερξόν και τον Ζορμπά, ο Νίτσε αποτελεσε μία απο τις βαθύτερες επιρροές για την πνευματική του συγκρότηση.